Çoğu insan pek de emin olmamasına rağmen, çoğulcu bir cehalet ile, başka insan gruplarının yaşantılarının belli alanlarının cazip ve çekici,hatta doğru olduğunu farzeder,ve kendisi de o yönde hareket etme telaşına düşer;Hayatın tadına varacağını sanır.
Aslında hayatın tadını alabilmek,kişinin alelacele dış dünyada görüp uygulamaya çalıştığı, belki de sahteliği dışarıdan farkedilemeyen mutluluk oyunlarını telaş ve heyecanla taklit etmeye çalışması ile değil, kendi iç dünyasına kulak vermesi, ve oradan gelen sinyallere göre bir denge kurması ile mümkündür. Dıştan gelip bizi etkileyen herşey kötüdür demiyorum elbette….
Asıl kötü olan, etrafımızda görüp ilk bakışta imrendiğimiz her şatafatlı veya cazip görüntülü olgunun, mutlaka iyi veya mutluluk verici olduğu yanılgısıdır. Dışarıdan mutlu, neşeli gibi görünen bir insanın iç dünyasında gerçekten hayatın tadını alıp almadığını nasıl bilebiliriz ki ? Ama bilemeyeceğimiz bir şeyi, müspet olduğunu farz ederek taklit etmeye devam ederiz çoğunlukla….
Hem başkalarının, hem de kendi iç dünyasını bilmeyen,tanımayan bir kişi, o başkalarının sadece görünen dış dünyasını taklit ederek nereye varabilir ?
Zaten kendi iç dünyamıza onaylatmadan yapacağımız her hareket tatsız sonuç verir.
Kısacası, sırf dış dünyaya,” ben de varım,hayatım en az sizinki kadar güzel ve tatlı” diyebilmek için kendi iç dünyamıza onaylatmadan alelacele oynamaya çalıştığımız, ve kendimizi dış dünyaya ispat etmeye çalıştığımız her taklit oyununun, aslında hayatımızın tadını kaçırabileceğini görmeliyiz…..
Tuncer YıldırımGeç
