Anne olmak dünyanın en güzel işi bence,iş diyorum çünkü gerçekten aslında bir mesleğe verilen önem verilmeli diye düşünüyorum.Bir insan yetişirken, yanında yol gösterici olarak bulunuyorsunuz ve sonuçta ne ekerseniz onu biçiyorsunuz.Bu, biraz da korkutucu,hata yapmamamız pek mümkün değil insan olmamız gereği…Ancak çok araştırıp, çok öğrenip, bilenlerle paylaşıp bu hataları en aza indirgememiz lazım diye düşünüyorum.
Her gece dua ederken Allah’tan sabır da diliyorum,bu bir anneye en gerekli şey…Çocuklar sevildiklerinden emin olmalılar,sevgi en bonkör olmamız gereken nokta,tabi sevginin suistimal edilmemesi için(yani şımarıklık)kuralların da onları sevdiğimiz için var olduğunu anlatabilmemiz lazım.
Sonuçta hayvanlar da anne baba oluyorlar ama gerektiğinde yavrularını eğitmek için yalnız bırakabiliyorlar.Çocuklarımızı ömürleri boyunca yalnız kalmayacak gibi yetiştirmemiz yapılan en büyük hatalardan biri bence…Onları birey olarak algılamalı ve bağımlı yetiştirmemeliyiz…Anne babalar ömürleri yettiğince evlatlarını severler ama hayatta her an birlikte olmamız söz konusu olmadığı için, hayata en iyi hazırlanmış olanlar, ayakta kalmakta zorlanmayanlar olacaklardır…
“Çocuklar hayatlarının düzenli olmasını severler” diye okumuştum,çok doğru gerçekten de yemek saati, uyku saati,banyosu gibi onun hayatının ana unsurlarını dakikası dakikasına değil ama fazlaca sapmayan zaman dilimlerine oturtursanız çok rahat ediyorsunuz.
Umarım sağlıkları,sıhhatleri yerinde olur bütün çocukların…
12kasım2005
https://evdeyim.blogspot.com.tr/2005_11_01_archive.html
