Turizm sektörü tarihinin en kötü haziran ayını yaşıyor!. Antalya’ya 1-16 Haziran tarihleri arasında gelen turist sayısında, geçen yılın aynı dönemine göre yüzde 58.7 düştü. Aynı dönemde Rus turist sayısı yüzde 98.5, Alman turist sayısı yüzde 44.9 azaldı. Antalya Havalimanı verilerine göre, bu yıl 01-16 Haziran tarihleri arasında geçen yıla göre yüzde 58.7 oranında turist kaybı oluştu. Geçen yıl aynı dönemde 732 bin 353 turistin geldiği Antalya’ya bu yıl sadece 302 bin 522 turist geldi. Aynı dönemde Rusya’dan gelen turist sayısı 241 bin 320’den, 3 bin 517’ye geriledi.
Diğer pazarlardaki azalmalar ise şöyle ;
Kazakistan % 63
İsveç % 50
İsviçre % 62
Hollanda % 46
Avusturya % 62
Çek Cum. % 76
İngiltere % 22
Polonya % 46
Rusya ve Avrupa pazarında rekor düzeyde yaşanan bu kayıplara karşın Ortadoğu pazarında küçük oranlı artışlar görüldü. Artış yaşanan ülkeler ve oranları ;
Özbekistan % 3 (Toplam 796 turist)
S. Arabistan % 51 (Toplam 515 turist)
Arnavutluk % 14 (Toplam 1.084 turist)
İran % 8 (Toplam 3.567 turist)
Azerbaycan % 48 (Toplam 1.330 turist)
Litvanya % 6 (Toplam 5.310 turist)
Yukarıda sıralanan artış oranlarına aldanmayın, tüm bu ülkelerden gelen turistlerin toplamı 23.500 kişi, bir diğer deyişle; Geçen sene aynı dönemde Rusya’dan gelen turistin % 10’u dahi değil..
Antalya’da durum böyle, İstanbul farklı mı? Hayır, hatta daha da kötü olduğunu söyleyebiliriz. Ege bölgesi de kan ağlıyor. Turist sayılarındaki azalma ile ilgili pek çok mazeret sıralanabilir ; Avrupa Futbol Şampiyonası, Rusya’nın güdümündeki ülkelerde de yaşanan devalüasyon ve ekonomik daralma gibi.. Ama son tahlilde bunun iyimser bir tablo olduğunu söylemek mümkün değil!.. Rakamlardaki olumsuzluğun en önemli kriterleri başta Rusya ve Almanya olmak üzere yaşanan siyasi gerilim, ülkemizde yaşanan terör olayları ve güneydoğu bölgemizdeki sıkıntılı durum.. Kaldı ki ülkemizdeki ekonomik durum da ortada, bunun etkisi de bayramdaki tur satışlarında kendini göstermekte..
Bu sene işimiz çok zor, turistlerin neden gelmedikleri konusunda tespitler net, ama şu ana dek alınan bir önlem yok, derdimizden anlayan, ya da derman olmak için çaba gösteren bir sektör örgütümüz de yok, kendi kaderimizle baş başa kalmış durumdayız.
